Για να δούμε...Τι κερδίσαμε και τι χάσαμε αυτήν τη χρονιά...Ας ξεκινήσω από τα ευχάριστα...
Η φετινή χρονιά με έφερε πιο κοντά με νέα ζουζούνια,γνωριστήκαμε κι αγαπηθήκαμε, παιδιά που θα με κάνουν πολύ περήφανη στο μέλλον-είμαι σίγουρη γι΄αυτό!Δεν θα περάσει πολύ καιρός που θα κοκορεύομαι πως τα είχα μαθητές, ελπίζοντας πως κι αυτά θα αισθάνονται ευχάριστα στη σκέψη μου!Υπέροχα, ευαίσθητα, πανέξυπνα, χαρισματικά παιδιά. Όλα τους ανεξαιρέτως!
Τι άλλο κέρδισα; Γνώσεις, εμπειρίες από τη νέα θέση μου στο σχολείο, που σήμαινε μεγάλο βάρος, μεγάλη ευθύνη αλλά και χαρά μέσα από το φρενήρη αλλά και δημιουργικό ρυθμό της.
Είχα επίσης τη ευκαιρία να δω συναδέλφους να μεγαλώνουν την οικογένειά τους και άλλους να βρίσκουν το έτερόν τους ήμισυ!
Γνώρισα νέους πανάξιους συναδέλφους με πνεύμα ζωηρό αλλά και επιβλητικό με τους οποίους ελπίζω να ξανασυναντηθούμε στο μέλλον!
Ας πάμε όμως και στα δύσκολα.Τι είναι αυτό που έχασα αυτή την χρονιά;Ήταν μια δύσκολη χρονιά για κάποιους από τους μαθητές μας που θρήνησαν το χαμό μελών της οικογένειάς τους.Είναι όμως παιδιά δυνατά και δεν τα φοβάμαι .Ξέρουν άλλωστε πως πάντα είμαστε δίπλα τους και έχουν ανθρώπους να τα αγαπούν και να τα προστατεύουν.
Ήταν πάλι, συνταρακτικό για μένα, όταν ένας παλιότερος μαθητής μου κινδύνευσε σε ένα ατύχημα.Οι ώρες ήταν δύσκολες και οι σκέψεις σκοτεινές.Ευτυχώς όμως όλα πήγαν κατ΄ευχήν και πρώτη φορά χάρηκα τόσο πολύ όταν είδα φωτογραφία του αναρτημένη στη facebook, να χαμογελάει και πάλι.
Σαν πολλά δυσάρεστα μαζεύτηκαν, όμως δυστυχώς υπάρχουν κι άλλα.Ένας μεγάλος δάσκαλος, έχοντας δώσει τις γνώσεις και τα διδάγματά του, μας αφήνει πια να βαδίσουμε μονάχοι μας στα χνάρια του.Τα φτερά μας ακόμα δεν έχουν δυναμώσει, κ. Σκορδυλάκη, αλλά θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, για να κάνουμε εσάς υπερήφανο και το πνευματικό παιδί σας, το σχολείο μας, άξιο των προσδοκιών σας.
Τα χτυπήματα όμως είναι απανωτά.Και πόσα μπορεί να αντέξει κανείς;-κατά την προσφιλή μου ρήση.Η παλαιά φρουρά της υποδιεύθυνσης αποφάσισε να αποχωρήσει, ανοίγοντας το δρόμο σε νέους ανθρώπους να δουλέψουν για το σχολείο.Μια απόφαση, κ. Παράσχο, που δεν μπόρεσα ν΄αλλάξω.Προσπάθησα να την αναιρέσω, γιατί ήμουν πλήρως αντίθετη, όμως δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω τις αγαθές προθέσεις σας και να υποκλιθώ.
Και μετά ήρθε και τρίτο χτύπημα!Μια υπέροχη δασκάλα, ένας φωτεινός άνθρωπος, πήρε μετάθεση, μακριά από το σχολείο μας. Τι να πω για εσάς, κ.Πετρίτου; Δεν μπορώ να πω τίποτα.Έχω σβήσει ήδη, πάνω από πέντε φορές, τα λόγια που ήθελα να πω.Να ξέρεις μόνο πως σ΄αγαπάω και θα σε έχω πάντα στο μυαλό μου κι εσένα και το Κατερινάκι!
Πρέπει όμως κάπου εδώ να ζυγίσω τα καλά και τα κακά και να κάνω το λογαριασμό μου.Τι χαρακτήρα είχε, λοιπόν, το σχολικό αυτό έτος;Όσα έγιναν είχαν διάφορα χρώματα από τα πιο μελανά μέχρι τα πιο ζωντανά κι ευχάριστα.Όλα όμως γίνονται για καλό κι αυτό είναι που κρατάω, μαζί με τις αναμνήσεις μου.Καλές ή κακές με σφράγισαν και με έκαναν ένα άνθρωπο λίγο πιο έμπειρο, λίγο πιο πλούσιο(όχι φυσικά σε χρήματα!), λίγο πιο γεμάτο, ελπίζω λίγο καλύτερο... Σίγουρα όμως αυτή τη στιγμή με πολλά δάκρυα στα μάτια...
